Gülizar ebemin anısına…
Pamukkale Üniversite hastanesi çok özel bir sergiye ev sahipliği yapmakta şu an... Ülke ve dünyanın sağlık gündeminde ne var derseniz, insanları apansız yakalayan ve erkenden hayattan koparan kanseri konuşmaya devam ediyorlar …
Gerçek şu ki, insanlik kanseri yenmekte son derece kararlı. Şundan emin olun, bilim dünyası bu uğurda verilen mücadeleyi takdir ediyor ve destekliyor. Bilim insanları AR-GE destekli yeni ürünler üstünde çalışırken, yurdumun yetişmiş insan gücü ve deneyimli sağlık hekim kadrosu mücadeleden vazgeçmiş değiler henüz, bu çok gurur verici bi şey!..
Pes edecek de değiller, emin olun…
Öyle çığır açıcı buluşmalara kapı aralandı, öyle farklı kür tedaviler uygulanmaya başlandı, öyle biyoteknolojik ürünler protokole eklendi ki, kanser haftalarının mottosu “kanserden değil artık geç kalmaktan korkun” şehir efsanesi değil gerçek olmaya hazır artık…
Hepiminizim malumu, kanser denen şey hayatı acımasızca kıskacına alır. Bedeni sarar, onu acı çekmeye zorlar. İnsanı umutsuz yarınsız bırakır, hayallerini bitirir. Karanlık bir dünyanın ortasında bi başına kaldığınızı hissedersiniz sanki.
Hiç düşündünüz mü? Bu umursazlıktan kim yada ne sizi çekip çıkarabilir. Yaranızı kim onarır, üzülme geçecek bunlar der, şefkalice sırtınızı sıvazlar, tatlı tatlı bişeyler mırıldanır, acıyan yerinizi öper sever. Söyleyin hadi….
Ne bileyim, çağın ötesine uzanan bir profesörün kanser hakkındaki çok tıklanan videosu olabilir. Kendisi de kanser hastası bir yönetmenin gerçek hayat hikayesi, kanser tedavisi alan birini anlatır ödüllü bir film, ya da moral gecesinde sahne alanlarla yapılan röportajlar ….
Sıkı durun şimdi, ben sizi PAU hastanesinin loş kolidorunda parlayan Fatmana Oytun’un siyah beyaz “Yaşama Dokun” adını verdiği kişisel sergisine götürmek istiyorum…
Hepsi kanser hastası, 19 kişi ve öykülerini anlatır fotoğraflara gelin birlikte bakalım…
Ramazan davulcusu Abbas İ., objektife yakalanmış, üstüne mani sıralamış; “Bak geldi etli dolma çok yiyip göbek salma, üstüne bir kahve iç, teraviye geç kalma”…
Umut hep var! diyen Ali Ç., hayli keyifli görünüyor…
Seviyorum! diye ünleyen Ayşen G., üşenme ertleme vazgeçme notunu düşmüş…
Sen benin en güzel anlarımsın diyen kişi de biricik babası Mehmet Mustafa….
İyi ki benimlesin dip notu Begüm S.,’den gelmiş ….
Fatoş hemşireye çok teşekkür eden Gönül A., şövalesinin önünde onunla birlikte poz vermiş…
Anda yaşamayı seven Gülay S., köpek yavruları ile objektive takılmış…
Ailesi ile birlikte kale önü pozu veren Hakan K., en büyük servetin sağlık olduğunu bilhassa hatırlatıyor…
Çok sevdiği saçları artık olmasa da kameraya şapkası ile gülümseyen Huriye O., inan böyle çok daha güzelsin…
Hayat iyisiyle kötüsüyle yaşamaya değer notunun sahibi Işıl L., sana var ol demek! düşer.
12 torunun gürültüsüne hasret kalan Mehmet C., omuz üstünden bize selam ediyor…
Bilmektir aslında bütün mesele, özlü sözün sahibi Nilgün A., manikür masasında tırnakları yapılırken ne kadar da çoşkulu öyle!…
Yanlışlıkla okey taşını ortaya atmaktan dert yanan Niyazi Y., yeni oyun destesini kararken kahvede görüntülenmiş…
Başından geçen onca skıntıya rağmen, yaşamak çok güzel! diyen Remzi D., ne baba adamsın? …
Unutmayın, mutluluğu seçmek elinizde hatırlatması Serpil G.,’dan bize, aldık kabul ettik…
Kanser mücadelesini en zorlu imtihanı olarak kabul eden Sevim Ç., hayata sımsıkı tutunmayı öğütleyen Muammer A., seni seviyorum hayat diye bağırmaya hazırlanan Yasin B., bu dünyadaki en kıymetlileri arasına Puff’yi ekleyen Sultan K., iyi ki varsınız…
Sergi açılışını yapan Pau Tıp Fakültesi Dekanı Prof Dr Osman İsmail Özdel, PAU Hastaneleri Başhekim Prof. Dr. Onur Birsen, Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı Başkanı Prof. Dr. Gamze Gököz Doğu ve fotoğrafları eşliğinde hayata dokunan Fatmana Oytun’a teşekkürlerimi borç bilirim...
Bi de; genç yaşta aramızdan ayrılan, abim Prof Dr Nezih Meydan’ın takipli hastası, benim mesai arkadaşım canım ciğerim bi tanem ebeme selam yollamaya müsade var mı?
Sergiyi seninle gezdim Gülizar, bilesin….
(not:https://haber.pau.edu.tr/Haber/pau-hastanelerinde-hayata-dokun-sergisi-acil)
